Een tijdje terug kregen we een bijzondere mail van Trini Post die vroeger op Palingstraat 19 woonde. Ze vertelt over het gebied dat nu de Vergeten Tuin is:
Al bijna 40 jaar woon ik niet meer in Eindhoven, de laatste 16 jaar in Delft. Tot mijn 18e jaar woonde ik, met mijn ouders in de Palingstraat op nummer 19. Jaren geleden werd ik door een vroegere vriendin op het bestaan van “De Vergeten Tuin” gewezen. En vorige jaar ben ik per toeval, in contact gekomen met de huidige bewoners van Palingstraat 19. Ik heb ons huis weer bezocht en een blik kunnen werpen op De Vergeten Tuin. Huis en tuin waren enorm veranderd en bijna onherkenbaar.
De Vergeten Tuin, althans het perceel, was vroeger “mijn” tuin. Er zit een hele geschiedenis aan vast, van vóór de tijd dat Capax (Esgee) zich uitbreidde en er een fabriekshal neerzette. Mijn opa, groenteboer Jan van Dinter, bij wie mijn ouders met mij en nog een oom inwoonden, pachtte het stuk grond, wat nu zo ongeveer jullie “vergeten tuin” is, van de eigenaar, bakkerij Bekkers op de Hoogstraat (hoek Palingstraat). Deze bakker had zelf ook nog een groot stuk tuin (verwaarloosde boomgaard), die van ons gepachte stuk was afgesloten door een hekwerk.
Ik heb als kind vele uren in de tuin doorgebracht, eerst met mijn opa, die er een grote moestuin had. Als kleuter had ik al een eigen afgebakend stukje moestuin met aardbeien, radijs en tomaten. Elke ochtend met opa de tuin in om te zien hoe de zaken er voor stonden. Opa Jan kreeg een beroerte, raakte verlamd en werd door mijn moeder een aantal jaren thuis verpleegd en ging later naar een verpleeghuis in Tongelre. De tuin raakte verwaarloosd, wij mochten het gebied blijven gebruiken van Bakker Bekkers.
Het werd een heerlijk groot speelterrein met geheimzinnige plekjes, donkere hoekjes, fruitbomen (perzik, hazelnoot, kersen), gaf doorgang naar weer andere enorme tuinen, die vanuit de Hoogstraat op de tuin uitkwamen. Ik speelde en dwaalde er, als enig kind, veel alleen (met de hond) en er kwamen nogal eens buurtkinderen spelen. Verstoppertje, aardappelen poffen, verjaardagsfeestje, paaseieren zoeken, kevertje vangen, badminton spelen, leren fietsen, enz.
Toen Esgee/Capax grond wilde kopen voor uitbreiding; een te bouwen nieuwe fabriekshal van 2 verdiepingen, werd alle grond van de bakker, zijn eigen tuin en onze in bruikleen-tuin verkocht.
Wij hielden nog onze oorspronkelijke tuin over, gelukkig plaatsten mijn ouders er een hek met poortje, zodat ik in het weekeinde toch nog een beetje kon ronddwalen in onze voormalige tuin, die nu een lelijke fabriekshal bevatte, met een parkeerterrein met gravel en een losstaand garagegebouw voor de directie (zie foto). Ik was toen een jaar of dertien, mijn ouders vonden de veranderingen geen punt, maar mij ging het erg aan het hart, ik heb er echt verdriet van gehad.
Als de 68-jarige van nu, kan ik gerust zeggen dat die tuin mij de liefde voor de natuur en het buiten zijn hebben gegeven, de tuin is een soort basis, waar ik heel veel aan terugdenk.
Trini Post
Trini als meisje van een jaar of 8 met een jonge Blacky, de haag op de achtergrond is de haag aan de achterzijde van o.a. het garage/sloopbedrijf aan de Mecklenburgstraat.
Trini’s moeder met Blacky, de voorste tuin is opnieuw aangelegd, kersenboom weg, grasveld. Goed zichtbaar het poortje met de parkeerplaats en losstaande overdekte garage.
Trini met haar nichtje Helma van Dinter, in de voorste tuin met de kersenboom, kijkend naar “mijn tuin”, waar de was wappert. Richting St.Lambertusstraat, met eerste de lange tuinen van de Hoogstraat (Galvano).
-Trini op de fiets, jaren later, tegen diezelfde haag.
-Winterfoto met een kale kersenboom en rechts nog net zichtbaar, de fabriekshal van Capax, de parkeerplaats was nog niet klaar.
