Nieuwe houtopslag; grond geëgaliseerd

Ieder jaar proberen de vrijwilligers van de Vergeten Tuin een grotere klus aan te pakken. Zo hebben we in het verleden al een bosvijver gegraven, een Vergeten tuinhuis gebouwd, een kastanje houten hek geplaatst ter omheining en nog veel meer.

In 2020 was het de beurt aan een nieuwe houtopslag en tevens afdak voor het tuinmaterieel. De nieuwe houtopslag is gebouwd in de stijl van het Vergeten tuinhuis en heeft ook een groen dak gekregen. Zo komt alle natuur die door bouwsels wordt ingenomen toch weer terug.

Omdat we toch al bezig waren hebben we meteen ook maar het stuk grond voor het tuinhuis geëgaliseerd. Dat was zo scheef dat de aarde steeds meer begon weg te spoelen. Daardoor kwamen de vrijwilligers die daar vaak lunchen ook steeds schever te zitten.

We begonnn met  wat voorbereiding zoals het plaatsen van stenen schotten zodat de grond niet meer kon verzakken. Toen is er 11 kuub schone zwarte grond gekomen. En door noeste arbeid lag daar in een dag een mooi stukje egaal terras. Zo aangelegd dat zowel rollator- en rolstoelgebruikers als kinderwagens er makkelijk door kunnen. De randen van het terras zijn afgewerkt met snoeihout.  Dat vormt extra schuilplaatsen  voor allerlei beestjes.

Benieuwd? Kom zodra het weer kan en mag vooral eens kijken

De Vergeten Tuin glowt

Tijdens Glow 2020 kleurde de Vergeten Tuin blauw. Een sprookjeschtig gezicht!

Tijdens Glow 2020 kleurde de Vergeten Tuin blauw. Een sprookjeschtig gezicht!

Wildcamerabeelden uit de tuin

 

Afgelopen zomer heeft De Vergeten Tuin meegewerkt aan het onderzoek ‘zoogdieren in de achtertuin’. Met wildcamera’s onderzocht de Zoogdiervereniging in samenwerking met de universiteit van Wageningen in hoeverre zoogdieren zich hebben aangepast aan de verstedelijkte habitat.

In De Vergeten Tuin heeft een wildcamera 2 weken langbij de bosvijver foto’s gemaakt van alles was warm was en bewoog. Vooral de nachtopnames zijn bijzonder. Zo weten we nu dat elke avond/nacht egels rondscharrelen rond de vijver en ook is meerdere avondeneen steenmarter gefotografeerd.

 

 

Bodemsanering achtertuinen Palingstraat

Uit onderzoek in opdracht van de gemeente Eindhoven is gebleken dat in drie achtertuinen van huizen in de Palingstraat de grond ernstig is vervuild. De bodem moet daar gesaneerd worden. De grond in de achtertuinen zal worden afgegraven en vervangen.

Aangezien de achtertuinen grenzen aan de Vergeten Tuin is deze ook meegenomen in het bodemonderzoek. Gelukkig is gebleken dat daar bodemsanering niet noodzakelijk is!

Overleg

Omdat de afvoer van vervuilde grond en de aanvoer van schone grond door de Vergeten Tuin zal lopen is Vereniging Veldwerk hierover in overleg gegaan met gemeente, aannemer en ecologen. We hebben onze zorgen uitgesproken over aanwezige fauna. Dat heeft mede de route door de Vergeten Tuin bepaald om de schade zo veel mogelijk te beperken. Bovendien worden er ecologische maatregelen genomen voor de achtertuinen om  de fauna daar te beschermen. Na de nodige overleggen en vergunningen is in het voorjaar van 2020 eindelijk een start gemaakt met de voorbereidende werkzaamheden.

Ecologische maatregelen

  • In mei 2020 is een amfibieënscherm van 40 cm hoog geplaatst om het te saneren gebied af te sluiten van de omgeving.
  • De bomen werden behangen met slingers zodat er geen vogels in zouden gaan nestelen. Deze bomen zijn in het najaar van 2020 gekapt en met behulp van een telekraan afgevoerd. Overigens waren de slingers geen succes: de vogels trokken zich er weinig van aan. We vinden nu nog steeds overal stukjes plastic in de omgeving!
  • Er zijn een aantal vangacties geweest onder leiding van een ecoloog, daarbij zijn tot nu toe 160 salamanders gevonden in de achtertuinen en ook een egeltje. Deze zijn op een veilige plek in de Vergeten Tuin gezet.
  • Bij de laatste fase, het afgraven en vervangen van de grond zal ook een ecoloog aanwezig zijn om toezicht te houden op werkzaamheden en dieren weg te vangen indien nodig. Het is nog niet bekend wanneer dit zal plaats vinden.

Amfibieën overgezet

Bij vangacties worden niet alle amfibieën gevonden. Daarom zijn er bij het amfibieënscherm een paar emmers ingegraven. Amfibieën vallen daar in als ze het saneringsgebied willen verlaten of juist vanuit De Vergeten Tuin naar het te saneren gebied willen trekken. De emmers worden met regelmaat gecheckt en ook deze dieren krijgen in Vergeten Tuin en goede schuilplek. Vanaf mei 2020 toen het scherm werd geplaatst tot aan 9 februari 2021 zijn er vanuit de emmers al 208 amfibieën overgezet naar de Vergeten Tuin. Het waren 200 Alpenwatersalamanders, 7 Vinpootsalamanders en een Gewone pad. De emmers doen goed hun werk! Met dank aan Kees de Kort die doorgaans de emmers controleert.

Voor- en najaarstrek

Eind januari en begin februari van dit jaar werden al weer salamanders in de emmers gevonden. Het is niet algemeen bekend maar van de amfibieën in Nederland zijn de salamandersoorten er het vroegste bij! Alpenwatersalamanders trekken al vanaf januari met een piek in begin maart naar hun voortplantingswater. Van de Vinpootsalamanders die ook in de Vergeten Tuin voorkomen is bekend dat een aantal zelfs al in het najaar naar het water gaan. Een deel van deze soort overwinterd in het water in tegenstelling tot de Alpenwatersalamanders die grotendeels op het land overwinteren.

Herinneringen van een oud-bewoonster van de Palingstraat

Een tijdje terug kregen we een bijzondere mail van Trini Post die vroeger op Palingstraat 19 woonde. Ze vertelt over het gebied dat nu de Vergeten Tuin is:

Al bijna 40 jaar woon ik niet meer in Eindhoven, de laatste 16 jaar in Delft. Tot mijn 18e jaar woonde ik, met mijn ouders in de Palingstraat op nummer 19. Jaren geleden werd ik door een vroegere vriendin op het bestaan van “De Vergeten Tuin” gewezen. En vorige jaar ben ik per toeval, in contact gekomen met de huidige bewoners van Palingstraat 19. Ik heb ons huis weer bezocht en een blik kunnen werpen op De Vergeten Tuin. Huis en tuin waren enorm veranderd en bijna onherkenbaar.

De Vergeten Tuin, althans het perceel, was vroeger “mijn” tuin. Er zit een hele geschiedenis aan vast, van vóór de tijd dat Capax (Esgee) zich uitbreidde en er een fabriekshal neerzette. Mijn opa, groenteboer Jan van Dinter, bij wie mijn ouders met mij en nog een oom inwoonden, pachtte het stuk grond, wat nu zo ongeveer jullie “vergeten tuin” is, van de eigenaar, bakkerij Bekkers op de Hoogstraat (hoek Palingstraat). Deze bakker had zelf ook nog een groot stuk tuin (verwaarloosde boomgaard), die van ons gepachte stuk was afgesloten door een hekwerk.

Ik heb als kind vele uren in de tuin doorgebracht, eerst met mijn opa, die er een grote moestuin had. Als kleuter had ik al een eigen afgebakend stukje moestuin met aardbeien, radijs en tomaten. Elke ochtend met opa de tuin in om te zien hoe de zaken er voor stonden. Opa Jan kreeg een beroerte, raakte verlamd en werd door mijn moeder een aantal jaren thuis verpleegd en ging later naar een verpleeghuis in Tongelre. De tuin raakte verwaarloosd, wij mochten het gebied blijven gebruiken van Bakker Bekkers.

Het werd een heerlijk groot speelterrein met geheimzinnige plekjes, donkere hoekjes, fruitbomen (perzik, hazelnoot, kersen), gaf doorgang naar weer andere enorme tuinen, die vanuit de Hoogstraat op de tuin uitkwamen. Ik speelde en dwaalde er, als enig kind, veel alleen (met de hond) en er kwamen nogal eens buurtkinderen spelen. Verstoppertje, aardappelen poffen, verjaardagsfeestje, paaseieren zoeken, kevertje vangen, badminton spelen, leren fietsen, enz.

Toen Esgee/Capax grond wilde kopen voor uitbreiding; een te bouwen nieuwe fabriekshal van 2 verdiepingen, werd alle grond van de bakker, zijn eigen tuin en onze in bruikleen-tuin verkocht.

Wij hielden nog onze oorspronkelijke tuin over, gelukkig plaatsten mijn ouders er een hek met poortje, zodat ik in het weekeinde toch nog een beetje kon ronddwalen in onze voormalige tuin, die nu een lelijke fabriekshal bevatte, met een parkeerterrein met gravel en een losstaand garagegebouw voor de directie (zie foto). Ik was toen een jaar of dertien, mijn ouders vonden de veranderingen geen punt, maar mij ging het erg aan het hart, ik heb er echt verdriet van gehad.

Als de 68-jarige van nu, kan ik gerust zeggen dat die tuin mij de liefde voor de natuur en het buiten zijn hebben gegeven, de tuin is een soort basis, waar ik heel veel aan terugdenk.

Trini Post

 

Trini als meisje van een jaar of 8 met een jonge Blacky, de haag op de achtergrond is de haag aan de achterzijde van o.a. het garage/sloopbedrijf aan de Mecklenburgstraat.

Trini’s moeder met Blacky, de voorste tuin is opnieuw aangelegd, kersenboom weg, grasveld. Goed zichtbaar het poortje met de parkeerplaats en losstaande overdekte garage.

 

Trini met haar nichtje Helma van Dinter, in de voorste tuin met de kersenboom, kijkend naar “mijn tuin”, waar de was wappert. Richting St.Lambertusstraat, met eerste de lange tuinen van de Hoogstraat (Galvano).

-Trini op de fiets, jaren later, tegen diezelfde haag.

 

-Winterfoto met een kale kersenboom en rechts nog net zichtbaar, de fabriekshal van Capax, de parkeerplaats was nog niet klaar.